Spirituele pad naar verlichting.

Wat is verlichting, Nirvana eigenlijk?

Allereerst. Het is een ontwaken tot de ware aard van de werkelijkheid, ervaren als een verschuiving naar puur bewustzijn. Als je kijkt naar andere woorden voor verlichting;

Verlichting.

Verheldering.

Inzicht.

Opheldering.

Een lamp of lichtbron. In mijn ogen is het een pelgrimstocht naar binnen – verdieping op het pad van verlichting en innerlijke groei

Ik vind de lamp het meest resoneren naar het pad naar verlichting dus deze zal je ook dikwijls terug vinden in dit bericht.

Ik heb geprobeerd naar mijn eigen ervaringen, ingevingen en inzichten, verlichting wat toe te lichten. Ach wat een mooie woordkeuze (al zeg ik het zelf:-)

Ik ben van mening dat iedereen de staat van verlichting kan maar ook wil bereiken. Het Nirvana. Ook de mensen die geen idee hebben waar ik het over heb. Deze staat van verlichting start soms met de impuls van nieuwsgierigheid, van je begeven op het spirituele pad of persoonlijke ontwikkeling of wanneer het lijden simpel te groot wordt om te dragen. Wanneer je deze roep voelt is het als een zacht klopje op je schouder dat het tijd is om naar huis terug te keren.

Nirvana. De transcendente staat van volmaakte vrede, gelukzaligheid en bevrijding van lijden, gekenmerkt door het uitdoven van verlangen en onwetendheid. Een kernconcept in verschillende Indiase religies zoals het boeddhisme, hindoeïsme en vertegenwoordigt de uiteindelijke bevrijding uit de cyclus van wedergeboorte (samsara) en het uiteindelijke doel van spirituele beoefening.

Echter wat ik merk en uit mijn eigen ervaring want ook ik romantiseerde het pad naar verlichting. Ik denk dat dit logisch is. We weten misschien nog niet helemaal hoe dit eruit ziet maar wat we veelal wel lezen dat het een staat van volmaakte vrede en gelukzaligheid zal teweegbrengen. Ja, ik bedoel. Natuurlijk gaan we het dan romantiseren.

Maar de realiteit - zo zal je ontdekken als je dit pad gaat bewandelen - is iets anders dan jij misschien denkt. Velen haken dan ook ergens onderweg af als blijkt dat dit pad niet alleen maar over rozen gaat maar ook over de doornen.

Dus als eerste laten we dat romantisch karakter maar gewoonweg verwijderen.

Wat blijft er dan voor je over?

En wil je dit -/ het pad dan nog steeds bewandelen?

Reflecteer hier eens op....

Weet je nog (wellicht niet) maar toen je geboren werd had je nog geen zelf ontwikkeld. Geen identiteit. Geen normen of waarden. Je was puur, onschuldig en authentiek.

Het pad naar verlichting is een soort van weer terugkeren naar die staat. Niets meer en niets minder.

Het is als een geboorte in een nieuwe jij die je altijd al was zonder al die programmeringen en conditioneringen die je ergens mee hebt gekregen op weg naar jouw volwassen zijn. Zie de weeën van geboorte als groeipijnen.

De mensen die reeds aan dit proces zijn begonnen zullen enige vorm van herkenning lezen in de bovenstaande tekst. Wat vaak gedacht wordt met de staat van verlichting op het spirituele pad,

is dat het grandioos is, magisch en een staat waar er geen problemen meer zijn, geen emoties en geen gedachten. Geen ziekte, ongemak en waar alles er fantastisch en vredevol zijn maar over het pad er naar toe, wordt niet zoveel geschreven valt mij op.

Okay Suus, vertel eens iets meer over dat pad er naar toe.

In mijn ogen is het zoiets als dat je een pelgrimroute - die eindigt in Camino de Santiago - gaat bewandelen, met een rugzak boordevol zware stenen. Over moeilijk begaanbare paden, nauwe bergweggetjes, doodlopende. Van navigeren, stilstand, uitputting. Maar ook een route waarbij je elke keer een zware steen achterlaat bij de volgende stap .

Hoewel je daardoor steeds lichter zal reizen op je spirituele pad, zal alles nog aanwezig zijn. Wat bedoel ik hiermee? Alles is nog aanwezig zoals bijvoorbeeld je gedachten maar door het wandelen, het werk wat je hebt verricht, zal je lichter met deze gedachten om kunnen gaan. Je ziet ze voor wat ze zijn, gedachten en hebben niets met jou te maken en je wandelt weer verder.

Zo ook met emoties waarbij je zult ondervinden dat merendeels van je emoties voortkomen uit je gedachten. Je zal ze onderzoeken en er achter komen dat ze vaak gerelateerd zijn aan je gedachten. Aangezien je gedachten niet waar zijn, zul je makkelijker en lichter verder kunnen wandelen ondanks emoties die hun impact zullen verliezen. Zo ook het ego en hier voorbij leren kijken. Het ego is immers verbonden aan oude overtuigingen, gedachten, emoties en aan alles wat jij dus niet bent, het zal je super lichter doen verder wandelen op weg naar verdieping en innerlijke groei.

Ga maar eens terug naar die zware rugzak met stenen waarmee je de Camino bewandelt waar je de stenen een voor een achterlaat op je weg. Dat is gewoon een heel fijn gevoel. Als je weg nog lang is, zal het je zelfs een gevoel geven van puur geluk, weer een steen minder. Een gevoel geven van bezinning en vrede wanneer je opmerkt aan het einde van je wandeling, dat er nooit een rugzak was.... Misschien zal er wat boosheid opkomen dat je uberhaupt hebt gedacht, zoveel stenen te hebben meegesleept. Maar goed. Je zult merken dat alles maar dan ook alles helemaal perfect is zoals het is. Dus ja, het is bevrijdend, daarom heet het ook verlichting?

Wanneer je die zware stenen dus kwijt raakt ontstaat er steeds meer ruimte, stilte. Daardoor wordt je geest / brein zoveel scherper, je intuitie scherper. Het zal leiden naar daar waar jij naar geleid mag worden en niet perse waarna jij geleid wil worden. Dus het is zoiets als handen van het stuur en het leven zijn beloop laten gaan. Dit houdt overigens niet in dat je geen verantwoordelijkheden meer hebt of dat je gewoon lekker op je meditatie kussen kan blijven zitten, totdat iets jou de weg wijst. Nee. Actie blijft altijd noodzakelijk maar de actie die je mag ondernemen zal je worden ingefluisterd.

Maar Suus, dit klinkt geweldig. Dit wil ik ook! Weet je het zeker? Het is namelijk best een vernietigend proces. Jezelf van restjes trauma te ontdoen, pijn, verdriet. Een confrontatie met je naakte jij. En dit zijn niet altijd hele fijne ervaringen. Niet te spreken over het ego, denk je dat deze alle veranderingen zomaar toe gaat laten? Neuh, het gaat hard tegenstribbelen.

Het vergt daarbij veel discipline, bereidwilligheid en moed om datgene wat naar boven komt, aan te gaan en die lamp er weer voor de zoveelste keer bij te pakken. Jezelf onderweg laten vallen in het onbekende, zonder vleugels. Te navigeren in leegheid, stilte en niets. Alles waar je van droomt of waar het ego van droomt om te manifesteren los te laten. Het gaat aan het einde van de rit tenslotte niet meer om wat jij wil maar het leven van jou wil. Het gekke, dit voelt als een soort van verlichting dat die zware last ook van je schouders tijdens het wandelen is afgegleden. Dus ja, het is nogmaals niet een pad wat alleen over rozen gaat maar dus ook echt over de doornen.

Nou wil ik het niet te negatief maken want de beloning is groot. Het steeds weer in een andere dimensie terecht komen, een hoger bewustzijn. Magische en inzichtelijke momenten momenten, de aaahh´hh momenten. Het is allemaal prachtig, eerlijk is eerlijk. Maar wat ik merk is dat mensen alleen die ervaringen willen van ontwaken en ´magische´ verlichting. Echter als je je eenmaal op dit pad beweegt, zal het magische, inzichtelijke gek genoeg wat weg gaan vallen waardoor je nog dieper in bewustzijn gaat landen. Waar je overigens ook niet meer terug kunt. Zoals Ramana Maharshi stelt ´ vast in de bek van een tijger´ Het totaal los laten van controle en totale overgave in het wezen die jij bent.

Het is nogmaals een mooi maar ook pijnlijk proces en als ik heel eerlijk ben (en nou zeg ik niet dat ik verlicht ben want wie weet wat mij nog meer staat te wachten:-) Maar als ik had geweten wat ongeveer de uitkomst zou zijn van dit pad richting verlichting, nou ja had ik dus ook A. niet terug gekund want stoppen is geen optie meer. Er is dan wat hogers aan de macht. B. dit wat zich openbaart had ik absoluut niet kunnen voorzien. Zou ik het overnieuw doen als ik deze optie had? Nee. Al zou ik dat klopje op mijn schouders niet kunnen negeren. Maar goed, ik ben nog steeds en wellicht voor altijd aan het wandelen over die lange Camino, voordeel is dan wel dat ik heel blij wordt van wandelen:-)

Brengt mij op het volgende.

Wanneer jij ook dit pad inslaat is het belangrijk een goede docent te vinden waarmee je resoneert. Vertrouw hierbij altijd op je gevoel. Een goede docent zal jou namelijk nooit exact het antwoord geven waar je naar verlangt. Als eerste kan het antwoord namelijk niet echt uitgelegd worden en als tweede is aan een ieder om zelf de Camino, deze reis te bewandelen en zelf de antwoorden te vinden. Het gaat immers om het proces.

Nogmaals ik zeg niet dat ik verlicht bent of de waarheid in pacht heb. Dat mag je voor jezelf gaan uitvinden. Ik kan alleen delen wat ik tot nu toe heb ondervonden en je hierin liefdevol begeleiden, wat houvast aanbieden waar je vast komt te zitten, er gewoon de helpende technieken te delen waar je echt wat aan zal hebben. Daarbij kan ik jou de juiste vragen stellen zodat je het antwoord in jezelf kunt vinden. Ik ben bezig met een dagboek over mijn reis in de vorm van boek om steun en hoop te bieden in dit proces een gedeelte waar niet zoveel over wordt geschreven.

Zoals ik al zei. Het pad gaat niet alleen over rozen maar ook over doornen in jezelf waarbij dat lampje nodig is, zodat het jou precies de weg wijst in en om jezelf. Dat het je herinnert dat je die stenen helemaal zelf kunt ontdoen op het spirituele pad en verlichting. Wat heeft het voor zin dat ik die stenen er voor jou uit je rugzak ga halen. Ik bedoel het is immers niet mijn rugzak en ook niet mijn wandeling:-)

Ik heb een Youtube kanaal opgezet waar we samen gaan ontdekken en-/ of stapjes kunnen gaan maken met het herkennen en ´verwijderen´ van al die stenen. De pelgrimstocht naar binnen – over verlichting en lichter reizen

• Stap voor stap lichter – de weg van verlichting

• Verlichting als reis, niet als doel

• De stille weg van bewustwording – stenen uit je rugzak verwijderen

• Verdieping op het pad van verlichting – technieken voor lichter reizen

Als jij echter halverwege denkt, ach laat ook maar zitten (wat ik persoonlijk dikwijls denk)

Screw de Camino, ik pak vanaf dit punt gewoon de trein naar die eindbestemming of Disneyland. Dat kan ook. Het mooie is dat alles okay is. Er is geen goed of fout.

Voel je de roep om dieper te reizen, voorbij de concepten en naar directe ervaring? Op mijn YouTube-kanaal deel ik technieken en meditaties die helpen om dit pad met helderheid en zachtheid te bewandelen — stap voor stap, steen voor steen, lichter.

Let op, deze pagina is er nog maar net dus de meditaties en podcast zullen in de loop van tijd groeien. Enige ervaring met mediteren is wel handig maar probeer het en merk op wat het met je doet. De content is gratis. terzijde tijd zullen er lidmaatschappen komen maar goed, zo ver ben ik nog niet op mijn Camino, dus doe je er je voordeel mee:-)

Ga naar YOUTUBE